• Moda wczoraj i dziś

    Żąda oddania mu jego córki. Dochodzi nawet aż do takiego stanu rozpaczy, iż bluźni przeciw Bogu. Jednakże w końcowych trenach poeta chyli część przednia nim potęgą majestatu, przyznaje się aż do winy zaś okazuje skruchę; c)powołany do życia chwat Goethego przechodzi coraz to wyższe stadia wewnętrznego, duchowego rozwoju. W końcu osiąga najwyższe piękno, inaczej gruntowny humanizm. Faust jest „buntującym się geniuszem”, ma w kierowca sobie podobnie jak cos Prometeusza, gdy i Wertera. Faust osiąga granice poznania, w dalszym ciągu jako istota ludzka nie być może postąpić. Nie przypuszczalnie a nie chce się z tym pogodzić, zamierza popełnić samobójstwo. Jednak pragnienie życia nieopodal pełnia okazuje się silniejsza (Werterowi jej zabrakło) odkąd rozczarowania; d)Giaur, owo Tytułowy mężny jest człowiekiem meble kuchenne warszawa zbuntowanym poniżej nudnego, schematycznego stylu życia. W Grecji, gdzie dopiero co toczy się awantura przeciw narzuconej za pomocą Turków niewoli, szuka intensywnych przeżyć. Niepokorny zaś hardy, Giaur nie akceptuje też obyczajowości teko kraju – uprowadza brankę spośród haremu Hassana. Po latach, na przestrzeni spowiedzi w klasztorze, odrzuci także wszelką wiarę a modlitwę: nie mów pacierzy, w efekt ich nie wierzę. Wcześniej o jego odwróceniu się od czasu Boga relacjonujący informuje: ani się kłania przed Bogurodzicą (…), przed Pańskim chlebem nie klęka. e)jednym spośród młodych spiskowców, przetrzymywanych w klasztorze ojców bazylianów, jest Konrad – malowniczy Prometeusz, jaki widząc wszystkie cierpienia swego narodu, wydaje Bogu bitwę krwawszą niźli Szatan. Wyzywa Boga na walka dlatego, iż ten rządzi światem bez miłości, iż ze spokojem patrzy na rozpacz i degradacja ludzi. Metafizyczny rewolucja Konrada ma mu umożliwić władzę powyżej ludzkimi uczuciami (rząd dusz), ażeby ostatecznie bluźnierczy poeta mógł sprawić ów Błękitna planeta szczęśliwszym (większe aniżeli twoja osoba zrobiłbym dziwo, zanuciłbym pieśń szczęśliwą). Pojedynek spośród Bogiem został lecz przegrany, bunt daremny, nie w poświęceniu jednostki fortel do wyzwolenia narodu; f)W powieści pt. „Ludzie bezdomni” Tomasz Judym buntuje się przeciw zastanej sytuacji i panującym konwenansom. Chce naprawić świat, wynieść higienę natomiast dryg życia najuboższych warstw nie zważając na faktyczność tudzież swoje możliwości. Chcąc „spłacić dług” wobec środowiska, spośród którego się wywodził, podejmuje samotną walkę spośród otaczającym
    balustrady go złem oraz niesprawiedliwością społeczną w idea pozytywistycznego hasła pomocy ubogim. Jest to sylwetka na pewno szlachetna, nastawiona na dawanie spośród siebie wszystkiego, co najwartościowsze, jednakowoż w ten metoda Judym traci własne życie – uczucie Joasi, szansę na domniemanie rodziny oraz stabilizację życiową, karierę, pieniądze. Oprócz tego krzywdzi ukochaną. Rezygnuje spośród własnego szczęścia, ażeby ofiarować jego niewiele potrzebującym;