Teksty Pozycjonujące

W kontekście prozy Cegiełki notorycznie padają „oskarżenia” o banalizm, podyktowane chyba obecnością w tej prozie niesłychanie długich i dokładnych opisów codziennych czynności, takich gdy zabiegi higieniczne azali generowanie kanapek, niemniej jednak wydaje się, iż istnienie fantastyki oraz – kiedy owo się mawiało w szkole – „klimatu grozy oraz niesamowitości” nie pozwala na tego typu klasyfikację. Adam Wiedemann, którego sukienki na wesele rozpoznania młodszych od momentu niego autorów powinno się cenić, żartobliwie odżegnuje się od momentu tych, w celu których opowiadania Piotr Cegiełki są nudne. O cokolwiek co nie naraziłem się Wiedemannowi, po lekturze części opowiadania Zatracenie, które jest utworem finałowym zbioru Sandacz w bursztynie, myślałem o jego pisaniu wcale sceptycznie. Uważna publikacja Zatracenia (w Twórczości 3/2002 ) zmieniła trend mojego myślenia, całkowity zbiór opowiadań Sandacz w bursztynie czytałem w tej chwili bez żadnych uprzedzeń. Debiut prozatorski młodego autora (rocznik 1978) jest artystycznie ambitny, tuż przy debiutantów w prozie z roczników siedemdziesiątych jakiś z najambitniejszych. Ten debiut buty damskie da się napisać w dobre konteksty polskiej prozy, nie mam na myśli żadnych wpływów i zależności, te konteksty są ważniejsze od kontekstów światowych, które polegałyby jedynie na wpływach oraz zależnościach. Adam Wiedemann w rozmowie ze mną wymienił Samuela Becketta, jeszcze wyraźniejsze byłyby układy od momentu Kafki natomiast niektórych Francuzów, plus oraz inne użytki z wielkości światowej literatury są tuż przy debiutantów zgoła naturalne oraz z rzadka mają istotniejsze znaczenie. Zamiast spośród Beckettem czy też Kafką lepiej widzieć konteksty prozatorskie torebki damskie Piotra Cegiełki obok Marka Hłaski, u Ireneusza Iredyńskiego tudzież nawet przy Jana Drzeżdżona, nie mówiąc o tych autorach, którzy do pisarstwa Marka Hłaski przymierzali się w metoda oryginalny zaś osobny (jak przede wszystkim Dariusz Bitner).