Teksty Pozycjonujące

Cegiełka został „odkryty” za pomocą Adama Wiedemanna, na skutek któremu wszedł w orbitę „Twórczości”. Wiedemann nie wprost przeciwnie był w jury konkursu im. Czycza, mimo to plus udostępnił zabawną oraz entuzjastyczną opinię, jaka figuruje na okładce „Sandacza w bursztynie”: Osoby, których nie lubię, mówią, iż opowiadania Piotra Cegiełki są nudne. Owszem, są nudne, jednak lecz wciąż dla tych, którzy nudzą się nawet w wieczorowe sukienki wannie. Trzeba po tej stronie od chwili razu przywołać fakt, iż przed chwilą nudę wynikającą spośród opisywania „banalnych” wydarzeń pozbawionych puenty, zarzucano… autorowi opinii z okładki. Cegiełka jest dlatego że nie ale wręcz odkryciem, przecież dodatkowo literackim satelitą Wiedemanna zaś z trudem się dziwić, że tych dwóch rzeczywiście przyzwoicie się rozumie. Różnica pomiędzy tymi autorami leży zapewne w rodzajach występującej tuż przy nich obuwie intertekstualności – przy Wiedemanna (jak np. w opowiadaniu Pudel) okoliczności między tekstem wzorcem zaś właściwym opowiadaniem autorskim są nadzwyczaj zawoalowane, pozostały jest podobnie panorama przekształceń, jakim literat poddaje literacki wzorzec. Przykładowo – w prozie Piotra Cegiełki totebki nie ma owszem charakterystycznego dla twórczości Wiedemanna samplowania.
Także mnogość tradycji literackiej wykorzystanej dzięki Cegiełkę jest dalszy – totalnie związany spośród takimi zjawiskami literackimi gdy proza F. Kafki, S. Becketa azali A. Camusa.