Teksty Pozycjonujące

Cegiełka został „odkryty” za sprawą Adama Wiedemanna, z przyczyny któremu wszedł w orbitę „Twórczości”. Wiedemann nie na odwrót był w jury konkursu im. Czycza, pomimo tego i udostępnił zabawną tudzież entuzjastyczną opinię, jaka figuruje na okładce „Sandacza w bursztynie”: Osoby, których nie lubię, mówią, że opowiadania Piotra Cegiełki są nudne. Owszem, są nudne, jednakże na odwrót w celu tych, którzy nudzą się nawet w sukienki wizytowe wannie. Trzeba tu od chwili razu przywołać fakt, że właśnie nudę wynikającą z opisywania „banalnych” wydarzeń pozbawionych puenty, zarzucano… autorowi opinii spośród okładki. Cegiełka jest skoro nie wprost przeciwnie odkryciem, toż również literackim satelitą Wiedemanna natomiast z trudem się dziwić, że tych dwóch w gruncie rzeczy przyzwoicie się rozumie. Różnica pomiędzy tymi autorami leży prawdopodobnie w rodzajach występującej u nich obuwie damskie intertekstualności – tuż przy Wiedemanna (jak np. w opowiadaniu Pudel) okoliczności między tekstem wzorcem tudzież właściwym opowiadaniem autorskim są ogromnie zawoalowane, pozostały jest podobnie mnogość przekształceń, jakim pisarz poddaje literacki wzorzec. Przykładowo – w prozie Piotra Cegiełki kopertówka nie ma ano charakterystycznego w celu twórczości Wiedemanna samplowania.
Także mnogość tradycji literackiej wykorzystanej za pomocą Cegiełkę jest pozostały – kompletnie powiązany spośród takimi zjawiskami literackimi podczas gdy proza F. Kafki, S. Becketa bądź A. Camusa.